Apply ka ng apply! - Pointers para sa mga fresh grad

I'm a fresh IT Graduate galing sa isang hindi kilalang paaralan ngunit mahusay naman. I've been searching and applying for months. I have experienced a lot and already gained knowledge from Do's and Don't on applying. Now, I wanna share these things to you. Hope it'll help you.

Know what do you want. Know what do you want to be
If you want to be a programmer, why would you apply for an encoder or TSR position?
--- sayang ang panahon na gugugulin mo sa isang bagay na hindi mo gusto o ndi mo naman pinangarap.. tapos, maiingit ka lang sa ibang tao na tumutupad ng pangarap mo

HR's motto: "Get the Best, Avoid the rest".
Kung ganyan ang motto ng HR, bakit hindi natin gayahin.
Select the Best companies first. Mag-reseach tungkol sa mga feedback ng mga people sa isang certain company. (i.e. Pinoy Exchange) Mahirap kasi na pag-andon ka na, saka naman mag-aalburoto yung kaluluwa mo, tapos, ayaw mo naman pala.
--- sayang ang pamasahe mo, pipirma pirma ka ng kontrata, ayaw mo naman pala!

Maganda na yung kumuha ng konting kaalaman mula sa mga taong nakapagexperience nang magtrabaho doon.. Ofcourse, alam nila lahat, mula sa sweldo, working environment at mga kalarakaran.ˆˆ Kung nakita mo nang maganda ung feedback sa company na yon.. Gorabells ka na! Pero tandaan mong walang perpektong kompanya. Maging contended. Kung elevator lang ng building ang ayaw mo, magiinarte ka pa ba?
--- sayang ang opportunity, sige ka!

Mahirap din ung masyadong maraming company.. Bakit?
Halimbawang nagpunta ako sa isang company para mag-exam, dahil alam kong may iba pang companies sa listahan ko, ang magiging mindset ko ay: "okay lang na ndi ko to mapasa, marami pa namang iba diyan".. hanggang sa nasasayang at nasasayang lahat ng pagkakataon mo sa earth...
--- sayang lang ang pamasahe mo!

Mas masarap na yung umuwi ka, galing exam at may hope kang kasama na schedule mo for next interview or whatever.. kesa naman ung nagpunta ka sa maraming company na pareparehong walang nangyari.

Prepare.
Kilalanin mo ang sarili mo.. ndi maiiwasan ang tanong na "Tell me about yourself".
Wala nang ibang nakakakilala sa sarili mo kundi ikaw. Kung maari, ioutline mo ung speech mo para sa sagot na ito. Kaya rin kasi laging kasama ang "Tell be about yourself" ay dahil dito tinitignan ng HR kung paano mo inoorganize ang thoughts mo. :)

Maghanap ng mga sample exam sa internet at magpractis. Maraming company dito sa Pilipinas ang parepareho ang exam. Harvard Exam at ang Programmer's Aptitude Exam na gnagamit ng __, ___, ___, at ___ :)

Magbasa. Magsearch sa internet ng mag posibleng tanong ng HR.
"Why should we hire you?" , "What's your strengths and weaknesses",etc.

Kailangan din ng self confidence at angas ng loob. Pero wag naman to the point na nagyayabang ka na. Iadmit sa sarili mo na kailangan mo sila para matrain ka pa. Gawin mo ang lahat para magmukhang "BEST". (Tandaan ang motto ng HR). Gumawa ka ng paraan para masabi mong "pag pinakawalan niyo ko, magsisisi kayo. hahahah!!"...

Importanteng ang pagiging mukang professional. Dito nalalaman ng HR na ikaw ay matured na.

Makinig ng mabuti sa sinasabi ng interviewer. Kadalasan, may mga makakalimutan kang mga tanong niya. Huwag kabahan para makapag-isip ng mabuti.

Wala nang mas masarap na feeling kundi ang magkaroon ng Job Offer.
Pag nagkaroon ka na ng isa. Try mong mag-apply sa iba kung may time pa..
Doon ka na pwedeng mag Collect and Select.

Doon, pwede mo nang isaalang alang ang mga bagay tulad ng "Cashunduan", Location, Career Growth at marami pang iba..

Ang pagsasama ng friends ay isang medyo delikadong bagay.
Ang pinaka "nakakatuwang" naranasan ko ay nagsama ako ng 2 mas magaling sakin sa interview ko.. It turned out, na sila pa ung nakaabot sa proceeding procedures. Nagttrabaho na nga ung isa actually, at hindi pa ko nililibre. Lols.

Masaya magsama ng friends. Lalu na dun sa pasahan lang ng resume na lakaran.. Pero dadating din ang time na paunti na lang kayo ng paunti. haha!

At ang pinakamahalaga sa lahat: Pray. Hingin mo kung anong will ni Lord at kung saan ka niya talaga ilalagay. For sure, kung saan man yon ay un ang best para sayo.ˆˆ.

Commit to the Lord everything you do and your plans will succeed. - Proverbs. 16:3
Monday, August 9, 2010

Unemployed Employed


Ilang araw. Ilang buwan.
Napakahirap maghanap ng trabaho.
Nakakasawa na kung minsan.
Nakakapiga ng utak ang mga exam.

Minsan, kakainin nila ang oras mo.
Ipagdadasal mo pero papa-asahin ka lang rin pala.

Sa bawat paguwi mo na wala kang dalang balita.
Maiisip mo kung saan ka nagkamali.
Maiisip mo kung saan ka nagsayang.
O yun bang dapat hindi ka na lang nagpunta o nag-aksaya ng panahon..

Pero habang pinaghihintay ka.
Habang nag-apply ka sa iba't iba...
Sa bawat tanong sayo ng 'Tell be about yourself'
Saka mo marerealize kung ano ba talaga ang gusto mo.
O kung sino ka ngang talaga.

Wag na wag magsasawa.
makakamit mo rin
ang pinakaaasam mong "Job Offer"
Thursday, August 5, 2010

Grow

may mga bagay sa mundo na kailangan nating hintaying sumibol.
ang mga bagay na hindi natin kailangang madaliin.
at kung hihintayin natin ang pagkakataong iyon...
makikita nating ang kagandahan nito

it will be all worth waiting for.

Lifehouse - Blind

I was young
but I wasn't naive
I watched helpless
as he turned around to leave
and still I have the pain I have to carry
a past so deep - that even you could not bury if you tried

after all this time
I never thought we'd be here
never thought we'd be here
when my love for you was blind

but I couldn't make you see it
couldn't make you see it
that I loved you more than you'll ever know
a part of me died when I let you go

I would fall asleep
only in hopes of dreaming
that everything would be like it was before
but nights like this it seems are slowly fleeting
they disappear as reality is crashing to the floor

after all this time
I never thought we'd be here
never thought we'd be here
when my love for you was blind
but I couldn't make you see it
couldn't make you see it
that I loved you more than you'll ever know
a part of me died when I let you go


Super LSS. Dedicated eh.
Saturday, June 26, 2010

The Promise of the Everlasting God

so you're in the toughest place in your life..
how would you know that God is going to hold you and bring you through??
...


God has always has His purpose ON THE CIRCUMSTANCES and HIS PLAN WILL PREVAIL through any circumstances in this world..

But what i really need to know right now and what really matters most to me right now is that

does God see what i'm going through?



does He know what i am carrying?




does He know that I CAN'T TAKE ONE MORE STEP.. or ONE MORE DAY?




does He care?




or can He do something?



That's what I need to know.



the Answer(from Isaiah)
Do you not know?
Have you not heard?


the Lord is the everlasting God,the creator of the ends of the earth.


He will not grow tired or weary... and his understanding - no one can fathom..


...and That God..

that God GIVES STRENGTH to the TIRED and WEARY..


and HE INCREASES THE POWER of the weak..
and those who hope in the Lord...
... those who stand amidst of craziness
... right in the midst of pain..
... right in the midst of chaos.....
those who're dealing with the HARDEST STUFF of life...


The Lord promises..
I will renew your strength..


and WHEN YOU THINK YOU CANT TAKE ONE MORE STEP
I'll give you enough to keep on going on.


and enough to keep going on


..and to keep going..


You keep hoping and I'll keep on giving you..

THEN YOU WILL RUN AND NOT GROW WEARY..
YOU WILL WALK AND WILL NOT FAINT..

He says,"I will HOLD YOU"
Even if you let go off Me, Im not gonna let go of you.

-------------------------------------------------------
And even right in the stand, you say.
I dont know what God is doing.
I cant understand what the plan is..
but i tell you one thing.
I AM NOT GONNA GIVE UP ON THIS GOD
I wanna stand right here in the middle of this moment.
and
I'm gonna trust God that HE HAS A PURPOSE ON MY LIFE
...that God has A PLAN on my life...
and i'm not gonna stop believing that no matter what...


-Louie Giglio
-How Great is Our God
268generation
Monday, February 8, 2010

Gradually Waiting

this is addressed to all 4th year CITE Students of TIP-QC


Four years ago,
you've been too worried of what course you want to take.
Maybe, you've really planned of something else rather that this..
Probably, you have your big dreams with you.
Yet, you're so uncertain of what steps you're going to take to be there...
Four years ago,
you've been searching for the right school...
of the right college to enter.
Perhaps you'v tried some prestige colleges and universities before finally deciding to enter ours..
Four years ago,
you've been worrying of what kind of people and friends
you're beeing with for the coming years..

and when you entered the school, you're really thinking of these people...
of where they came from... and for who they really are...
As time goes by and as your choice brought you here,
We've already gone through obstacles and twirls of life in our very own school.
We had a lot of fun,
We had a lot
worries and too much thinking
We've been through rough researching and studying -
meet the
on-demand requirementslive after their deadlines..
go outside and
search for companies...gone through the things we didn't ever imagine that we going into...
We use to
love and hate our professors.
enjoyed the college day/week..
going to places which you really dont knowWe've been into quarells with our friends...We used to been in the happiest and craziest moments with them..
We learned to love them and love them for who they are..
You used to
eye someone in the class..
You even fell in and out of love. ^^

and now you're finally here
you've gone so far
you're so blessed because of so many things
(God, parents, family, friends, and a lot more)
maybe, you're currently writing your Thesis Documentations
or taking your 30 minutes break for you brain..
and you're still struggling of what kind of words to write
or maybe what programming codes to use..
maybe you're loosing hope
or too frightened because you dont know what to do..
or maybe you're catching your breath because you wanna die
or into your knees and praying for His wisdom..
or maybe looking at your sleeping parents
and silently saying...
"this is for you, Ma" or
"you're the inspiration, Pa"
.."even if I can't take it anymore"..
We're all in the same situation.
I believe that we can do it.
God is with us and will never leave us
Even we're to face the toughest situation..
even things may tangle up.
even we can't hold on anymore..
even we lose hope..
even if creativity and idea leave us..
even if we can't..

It's no less 250 days before the last day of March..
It's no less hundred liters of tears,
of nosebleeds, of headaches and sleepless nights..

Yet, keep believing.
Have faith.
worry less
Pray.
Love still.
Help others.
Have time to be with friends.
be an encouragement to others.manage your time correctlyarrange your prioritiesdon't forget to thank God
and those people who helped you
unburden your self from problems
Laugh.
Cry out.
love your self.
find correct solutions to problems
Chill.
Unload things in your head
to learn new ones

be inspired.
be a good young citizen
do things right.
avoid too much complains
and don't ever give up on your dreams

[never_ever_say_die]

Sunday, November 29, 2009

I Failed?

One of the greatest tides in my life is failure. Yup. I made a bad 'thing' that I though was good.

The hurt and the pain knocks me down and frustration keeps circulating in my veins. I didn't met their expectations. Their silent words really makes somber - it's breaking me, slaying me, keeps on stabbing me, killing me - just like DEATH WORDS!

I looked back to the times when I first heard the 'death word' - it's just on the last camp I attended and the very first thing I remembered is that you should haven't listened to those persons who told you those death words but rather believe on what the Lord has told you, promised you.

as
I looked upon life and remember a movie (Meet the Robinsons), failure had always lead people to success. And even people(Bible Characters) who think to themselves that they are failures was used by God to do the Job.

It's true that Death Words + Failure will kill you. But the Lord is always there to give you hope. His unfailing love and grace will help you stand up, take a single step, and another single step, and another one... and will help you to walk.. and finally, you can see your self running again..

It's God's supply of Hope - it's free. Specially when life hurts most.

Tuesday, July 7, 2009

Happy nga ang Birthday..

Isang puting cartolina sa kanang kamay, Oracle na books a kaliwang braso, isang box ng cake sa kanang kamay. Lowbat na cellphone sa kaliwang kamay dahil sa dami ng text at vagpack sa likod na punong puno ng mga regalo, mga sulat na tila ba namakyaw ako sa mga Ninong at Ninang- yan ang hitsura ko paguwi ko ng bahay.

Lubos akong nagpapasalamat kay Lord dahil sa binigay Niyang life sa'kin. Hindi nga biro ang magstay ng 20 years dito sa earth.. Sabi nga ni Leah.. "may adik na 20 years nang nabubuhay dito sa earth". Haha!

Nagpapasalamat ako sa Lord sa pagsubaybay niya sakin every step of the way. Sa mga paghihirap (meron ba?), problemang dumaan, sa mga kalungkutan at sakit sa heart na piangdaanan.. andun Siya palagi. Nagpapasalamat ako sa family na kung saan ako belong at sa mga friends na nakasama ko - mga old, new at maging sa mga nakakasama ko ngayon sa buhay ko..

Hindi ko talaga alam kung panu ko pasasalamatan ung mgakaibigan kong nagefort naman talaga ng todong todo para sa birthday ko... May mga dumadating na bati na wala pang June at mga pangyayari kanna sa school. Inumpisahan ni Leah Estrelles ang eksena kanina. Nagtext si Allan Basilio na kailangan ko raw makita si Ma'am Antonio sa Department at Urgent daw ito. Kinabahan ako ng todo dahil late na kong nagpakita duon dahil nagquiz pa kami at nagpaalam lang ako sa prof namin sandali. Pagpasok ko, andun pa si Ma'am Isip. Ayon. Yun pala, iaabot lang ung regalo. Pagbalik ko sa room, tumingin agad ako kay Leah..at sinabing.. "pakana mo un noh?" haha! binati pa ko ng klase at kinantahan pa. (tama nga ba, ganun nga ba ang sequence?). Paglingon ko kina Gee, nagbubulungan sila ni Kim. Hindi ko pa alam kung kanino galing 'yon. Pwedeng kay Josh kasi dun lang naman sa Department un. Anyway, inabot ni Manolo ung maliit na box na mukha talagang excited buksan. Pagbukas ko, waw! pick ang laman:) violet pa. Galing kay Leah..


ayan. 3 na ang pick ko. Hansaya:)

Anyways, ayon. Ang style naman ng Hopia - mga pakana pakana nila. Si Gee, sabi niya, natanggal na raw siya sa commitee ng church nila. May meeting sila kea kailangan niyang umuwi ng maaga. Si Banal, nawala rin kanina, sabi ni Chy, 'San na kea si Banal? Umuwi na 'yon!' na hindi maipinta ung mukha na parang naiinis na or what.. Si Ian, sabi niya, 'Oi, PJ, senxa na, wala akong gift seo' at si Gee, walang letter. Himala! Actually, ang totoo niyan pinagtatakahan ko si Meca. kay Meca talaga ko nagtaka kung bakit naman sumama pa siya dun sa Ice Cream Store - bago talaga un. At nararamdaman ko nang may something. Hopia pa! Imposibleng wala! haha!
Ayon, pagdating sa Ice Cream store -wala talang eksena. tapos, sabi ko, 'Tara, ang inet dito, uwi na tayo!'
sabay labas ang mga handa nilang mga binili sa gateway na pinag-ambagan nila na kasama pa ung pa-kain ni Ma'am Picones-Juanillo.
Sabay labasan ng mga regalo at letters. Nakakatuwa sila.
Surprise Donut and Cake Party :)
Natouch ako.
Andon sina Josh, Gee, Banal, Ian, Meca, Nelson, Chy, Leo, at AJ





Nattouch ako sa mga thoughtfulness ng mga tao.
Paguwi ko, ndi pa pala tapos ang lahat...




ayan. ung munting tribute ni Kenneth na sobrang natouch naman ako. Ilang beses ko ring pinanuod yan dahil una, tinitignan ko ung pictures lang..tapos, pangalawa, ung mga words. Hehe! Sweetness ng bestfriend ko ah! Pagka-online ko, tinanong ba naman ako, "Online ka na?" Adiktus rin eh noh?

Hanggang sa isa isa ko nang binuksan ung mga binigay nila.. at mga kasulatan.
Hindi ko alam kung sa'n nila kinukuha ung mga 'appreciation' nila sakin.. sabi ko.. 'ako ba talaga toh?' Hehe..
Natotouch talaga ko sa mga sinabi nila. Nakakaoverwhelm. Salamat kay Lord at may mga ganito akong mga friends..

Natutuwa rin ako sa mga walang humpay na mga bumabati.
Sa church, sa facebook, walang katapusang greetings sa YM, sa text, sa school..
Ang sarap ding makantahan ng 'Happy Birthday'.. hehe:)

Sa pagkain sa bahay. Sa ginawa ni Rana na desert :) Super appreciate talaga:)

haay. Happy talaga ang birthday..

SALAMAT friends:)
Monday, July 6, 2009

Andami.

Prelim pa lang ngayon pero busy busyhan na ko.
Tama ba? Busy nga ba ko?
Oo. Tama. Busy ako.
Pero masaya pa rin at hindi stressed :)

May mga bagay nga lang siguro na gnagawa ko, pero hindi ko na ngayon magawa.,,
Nahahati na rin ang oras ko. Kinakain ng mga 2nd priorities and time para sa 1st priorities..
Sabagay, choice ko naman un. Parang eto yung mga lecture nung camp ah...

Minsan, kahit anong galing mo school, dapat may panahon ka pa rin para sa mga bagay na mas mahalaga. Dapat may panahon ka para kay Lord, may panahon pra makipaglokohan sa mga magulang, makipagchat sa mga friends at mag-alaga n g pet sa pet society. :)

Kaya lang, kadalasan, kinukulang rin ako ng panahon sa mga bagay2. Hindi na nga ko nakakatulong sa gawaing bahay at hindi ko na madalas matignan ung picture ng crush ko. :( haay=(

Ayon, eto. alas-4 na naman ng umaga. gusto mong makita kung anong ginawa ko nung mga nakaraang oras?


Ayan. ung itaas ng amin booth design..


Ang second layer..



First at second. pero hindi pa talaga magkadikit.


ay! may dumaang pusa;\



Haay! inamoy pa niya!


nako!! hinigaan na niya!! haay .. grrr! hehe
Saturday, July 4, 2009

Guitar-A!



Ilang taon ko na ring nakakasama ang gitara ng kapatid kong si 'Leche Flan'. Hindi pa ko marunong mag-gitara, andito na ito. Oo, matanda na nga siya - 12 years old na siya. Mas matanda pa siya sa kapatid kong bunso. Dinadala ko siya sa school nung High School pa ko, umaraw man o umulan nang wala pang case - andun lang siya sa gilid ng room;)
Pero gaano man ka-faithful ang gitarang ito. Nagka-tanggal tanggal man ang pintura sa mga frets nito at ilang taon na ring hindi napapalitan ng strings ay! nylon pala, sa tibay, ay gusto ko na ng bagong gitarang makakasama ko sa susunod ulit na mga taon. Sana, strings naman. [Oh! Lord, dinggin Niyo po ako;) ]. Ang hirap hirap mag-canvas dito sa internet, dahil wala namang music store ang may website na Php ang presyo. Lahat dolyar. Haay. Makakarating kea rito sa Pilipinas ang mga gitarang iyon sa tinignan ko sa 'World Wide" Web? Hindi ko man alam kung maganda ang quality ng tunog ng mga iyon. Tinignan ko na lang sa hitsura - para cute;)






Ang una kong tinignan sa Fender ay ung cute na Malibu CE. Sabay Download ng presyo nito. Oh my!



"Ang cute niya! pero hindi cute ang presyo "

(ang madalas kong sabihin pag nasa mall at may nakkitang cute pero mahal)

19,200Php! Hindi na oi! Onti na lang- DSLR na! 800 na lang, may NEO na kong Laptop. Pero ang cute niya talaga!


Haay. Waw! grabe! ang mahal mahal sa Fender - 170$ ung pnakamura nila, maliit pa. Hmm. sabi nga - "Lipat sa kabilang tindahan"


Ang sumunod na tinignan ko ay ung C.F. Martin. Ang ganda ng mga gitara. Ang sarap binyagan - -pulidong pulido ang pagkakagawa. Ang kinis at ang ganda ng katawan, daig pa ko. Tinignan ko ang menyu. Syempre, para sa mga kagaya ko, pricelist na ang unanag takbuhan.


Ang una kong nakita ay ang D-41 Portwagoner na $5,999! grabe naman! Maganda siya talaga kung maganda. Kaya ndi siya ganun ganun lang ang presyo. Isa sa mga natutunan ko dito na pag ang gitara pala ay gawa sa Rosewood - tiyak yon! mahal ang presyo non!

May nakita rin akong gitara na nasa $109,999 ang presyo - rumarampa sa presyo ng mga sports car, kaunti na lang, may isang Mitsubushi Eclipse na ko.

Ang cute ng kulay ng CF- Sunburst nila, nasa $8k ang presyo. Grabe! Sa kanila na 'yon.


Wala man lang akong nakitang gitara na bumaba sa $300. Pero parang nagkaro'n ako ng munting pangarap na magkaroon ng gitra na Martin na gawa sa Rosewood o kaya't isang LXM Tres, nakahilera sa Little Martin Guitar na nagkakahalagang $500. (San kea ko kukuha nun?! aah. sa bulsa)

Ayan, dito naman ako sa Ibanez. Hindi ko alam kung last store na to na pupuntahan ko. Late na kasi ako. Natuwa naman akong malaman na meron pala silang site para sa Philippines. Nakakatouch.:) .. ayon nga lang,wala namang price at nung chineck ko sa internet ang presyo ng AW - Acoustic Electric dahil nagustuhan ko ang kulay katawan nito, nako! parang wala atang bibili ng ganung gitara dito sa Pilipinas.
Nagsort ako ng mga presyo ng gitara sa site na napuntahan ko. Nakakakita ako ng gitara na $99 lang. Sa Fender. Mini nga lang. Pero.. hmm.. at nako! Nylon na naman!:(
Parang nanghihinaan na ko ng loob o siguro,pupunta na lang ako ng Sta. Mesa, Megamall o kea SM North para mas realistic ang mga presyo ng gitara. Hahaha!
Saka iba pa rin ung nakita ng personal, alam mo ung tunog at alam mong hindi masakit sa kamay;)
Sige, pasok na ko!
Tuesday, June 16, 2009

Visitors

Popular Post

Followers

- Copyright © 2013 Prisoner's Free -Metrominimalist- Powered by Blogger - Designed by Johanes Djogan -