Prisoner's Free

Tamang Panahon - essential daw ‘to sa pagpasok sa relasyon lalo na’t kung ang gusto nating kahantungan nito ay kasalan.  Sino nga naman ang may gustong pumasok sa relasyon para lang masaktan? Kaya uber inggit ang mga bagets sa mga Young Pro na nasa right time na at pwede nang magpatunay na mayroong forever kasama ang kanilang lablab.

Noong nag-18 ako, akala ko okay na para sa isang babae ang pumasok sa relasyon. Noong nag-college ako, akala ko, okay na okay na para isang fresh grad ang pumasok sa relasyon. Well, siguro kani-kaniya nga iyan ng paniniwala. Kahit magpunta ako sa iba’t ibang probinsya sa bansa, meron talagang mga pagkatapos magHighschool ay nag-aasawa na. Kahit noong panahon ng mga lolo’t lola natin, maaga rin silang mga nagsisipag-asawa. Ngayon, kung hindi kinasal dahil nabuntis ay sobrang late naman kung nag-aasawa. Anong meron sa kanila na wala sa atin? Kailan ba dumadating ang tamang panahon?

Ang pagdating ng tamang panahon ay hindi dinidikta ng edad. Ang pagdating ng tamang panahon ay ang pagdating ng tamang ikaw. Maaring tumatakbo ang oras at nasa right age ka na pero hindi ka pa rin handa. #angsaklap. Minsan ma-brobroken hearted ka dahil hindi naging kayo or nagbreak kayo. Papayag ka ba na hindi ka na lang handa palagi?

Mayroon akong 3 bagay na napansin na pwedeng paghandaan para hindi naman sayang ang oras nang nakanganga ka lang:

1. Sense of Responsibility. 

Ito yung factor na meron sa mga taga-probinsya o sa ating mga lolo’t lola kaya’t maaga silang nakakapagumpisa ng forever. Alam nila kung paanong tumayo sa sarili nilang mga paa at kaya nilang mabuhay. Dito sa ciudad, mas marami sa atin ang nakaharap sa facebook, tambay sa mall, nakahilata at tila hindi mabubuhay kung mag-iisa lamang at wala si Nanay.

Kailangan mong matuto na maging responsable hindi lamang sa iyong sarili kundi sa taong mamahalin mo. Magcocommit ka sa kaniya na panganalagaan mo siya, spiritual, physical, emotional, etc. tapos ikaw mismo, hindi mo kayang maging responsable sa sarili mo? Dapat reliable ka rin sa bawat salitang bibitawan mo at marunong ka ring umako ng mga pagkakamaling nagawa. Sabi nga ni Uncle Ben ni Spiderman, “With great power comes great responsibility”. Ang pagdating ng tamang panahon ay parang kalayaan at kapangyarihan na may kaakibat na responsibilidad. Iyan din ang napansin ko sa mga kaibigan na  nag-asawa na at nagkaanak, maaga man o hindi, naging responsable sila dahil iyon ang tangi nilang choice.

2. Self Mastery

Bago mo naising maging intimate sa isang tao, kilalanin mo muna ang iyong sarili. Wala nang masiinam pa kundi ang makuha mo ang iyong identity sa Lumikha sa iyo. Siya ang nakakaalam kung sino kang talaga, kung paano ka aayusin at kung ano ang iyong purpose sa mundo. Paano ka niya kikilalanin kung ikaw mismo ay hindi mo alam kung sino ka? Paano ka magjojourney kasama ang isang tao kung hindi mo alam kung saan ang direksyon mo?

At kung kilala mo na ang sarili mo at alam mo na ang direksyon mo, naididisplina mo na ba ang sarili mong tumanggi sa tawag ng kasalanan o paggragratify ng iyong mga cravings na hindi pa dapat? Hangga’t hindi mo namamaster sa sarili ang paghahanap mo kay Lord, pagdumating na yung someone na hinihintay mo, ay baka mayari ka’t hindi ka lalong makapagfocus.

3. Loving Unconditionally

Kung ang sarili mong mga magulang, kapatid, kaibigan o kahit sarili ay hindi mo magawang matanggap o mahalin kung sino sila o patawarin sila sa mga nagawang mali, sa tingin ko, hindi ka pa talagang nagmamahal. Madaling magpaka-cheesy at bumanat ng  “Aanhin ko pa ang google eh noong nakita na kita, the search is over”. Madaling ipagkamali ang emosyon sa tunay pag-ibig. Madaling sabihin na “tanggap kita kahit sino ka pa”. Pero kapag real thing na, baka umatras ka. Baka kapag dumating na sa punto na hindi mo na kontrolado ang sitwasyon, mawala din iyan. Baka kapag hindi na siya kaakit akit ay ayaw mo na. Baka kapag hindi niya na naaabot ang expectations mo ay ayaw mo na. Baka kapag sinaktan ka na, ayaw mo na. Baka kapag dumadaan ka na sa sakripisyo at responsibilidad ay bumitaw ka nalang. Kailangan mong malaman at maexperience ang tunay na pagmamahal sa iyo ni Lord. Diyan ka lang makakahugot ng pagmamahal at pagpapatawad na nagooverflow para mahalin ang iba kahit masakit at kahit parang hindi mo kaya.

Minsan inip na inip tayong hintayin ang tamang panahon. Minsan, akala nating parusa ang ginagawa ng Diyos sa atin. "Binigyan Mo ako ng desire para mahalin at magmahal. Nakita ko na yung gusto ko. Bakit gano’n. Para ano? Para masaktan lang ako?” Ang totoo niyan, kaya Niya pinaglaanan ng tamang panahon ang mga desire na iyon, ay hindi para itorture tayo. Kundi  para i-cherish at pahalagahan natin ito ng lubusan, maging responsable tayo sa regalong ilalaan niya pagdating ng tamang panahon. Habang “mali” pa ang panahon, matutong mag-enjoy sa buhay. Maghanda. Lasapin ang fresh air. Magtravel around. Matuto magdecide. Mahalin ang sarili. Mahalin ang kapwa. Hanapin ang sarili kay Lord. Hanapin si Lord. Mahalin si Lord. At maligo ng pagmamahal kay Lord.

Nakakaproud maging NBSB (or NGSB for the guys). Feeling mo,  nalusutan mo lahat ng temptations na dumaan sa puso mo.  You're so glad na wala kang pinatulan sa mga iyon.  May mga "Buti na lang" moments and you're thanking God dahil kapag kinasal ka na,   pwedeng pwede mong sabihin ang mga linyang "Ikaw lang ang minahal ko sa buong buhay ko" o di kaya'y "Ikaw ang reward ng obedience ko kay Lord". How sweet!

Pero being one,  aaminin ko na may hirap factor din siya. At may mga myths:

#1 Having no relationships since birth does equate emotional purity.

Hindi porkit wala kaming pinasukang relasyon,  ay ubber linis na ng puso namin. Wala lang talagang naging karelasyon. Natutukso din kami.  Nagkakamali.  Nagdidisclose ng laman ng puso namin sa maling tao.  Nagchachat sa disoras ng gabi. May ka-term of endearment.

At para sa mga kapwa ko ganito,  we should not think na masmalinis tayo sa mga taong nagkarelasyon na at nagkamali.  Wala tayong pinagkaiba sa kanila.  Kailangan pa din natin si Lord para sa isang pusong dalisay.  Minsan kasi tumataas ang tingin natin sa sarili natin.  Minsan  akala din natin na.. .

#2 We're doing this for our Future Spouses

Akala natin ginagawa natin ito para sa future asawa.  No.  We're doing this as an act of obedience sa Lord at the same time para sa sarili natin.  Parang virginity lang.  Para pagdating mo sa marriage bed,  wala kang ibang alaala ng nakasama mo. Wala kang icocompare dahil fresh ang memory mo.

You dont do your Spiritual Disciplines hoping one day ay makapangasawa ka ng isang superman of God.  You do it dahil mahal mo si Lord. Pag ginagawa mo na ang mga bagay para doon sa tao,  one day guguho na lang siya na naging mundo mo at madidisappoint ka lang.

Minsan dahil sa maling motibasyon na ito,  tumataas ang expectation natin sa future special someone.  "Lord dapat ganito din siya kasi ganito ako". Walang masama kung "clean slate" kayo pareho. Kaya lang,  dumadating sa time na ubber taas na at near to perfection na ang hinihingi.  Mamahalin mo lang ba ang tao dahil malinis siya kung minahal tayo ni Lord despite sa pagiging unlovely natin?

#3 I Have No Capacity To Love

Kapag nasa iyo si Jesus,  may capacity ka talagang tumanggap at magmahal ng tao despite sa kung anong nangyari sa kanila. 

You have the capacity to love,  to forgive and to respect no matter sino pa iyan. No need na pumasok sa relasyon.  Praktis na sa mga magulang,  sa mga kapatid at sa mga pasaway mong mga disciples.

Kaya mo eh.  Kaya mo kasi nasa iyo si Jesus.  Kaya mong mag go through them habang binabago sila ni Lord at binabago ka din Niya.

Im not saying na magcompromise ka sa non negotiables mo ah. We are not expected to be perfect.  We are expected to be real.  :)