Archive for September 2013
Selfie
Ilang solo pictures ang meron ka sa profile pic album mo? 100? 200? 500+?
Wag kang mag-alala, hindi tayo magkaiba. 6 mega pixels pa lang ang usong camera at de-Photoshop pa, nagseselfie na ko. Pero salamat sa powers ng filters ng Instagram at Camera 360 ay nagiging pantay ang uneven skin tone natin, naaayos ang mga oily face plus iba pang perks.
Magpasalamat tayo sa mga front facing camera na ginagamit naman talaga para sa pagseselfie at hindi para sa video call. Less ang trial-and-error effort kasi kita mo na ang tama at cute na cute mong anggulo. Pag digicam nga diba, pagkatapos ng picture-an ay magkukumpulan lahat sa camera man at sasabihing, "patingin nga! ... Burahin mo yan, Panget!!"... Hiyang hiya naman ako noong araw na de-film pa. Kabado ba sila pagkatapos magpa-debelop ng film? "Ano kayang itsura ko don?" Pero bakit nga ba natin to ginagawa?
Isang araw habang naglalakad ako sa Quezon Ave ay napansin ko ang billboard ng isang pampa-puting produkto. Ansabe, "The attention you deserve". Mabenta ang produktong ito. Madaming gumagamit. Yun pala, innate sa tao na naghahanap siya ng attention. Kaya no wonder, madaming selfie images ang nagkalat sa social media. Unconscious man o hindi ay gusto natin ng attention, likes, approval at feeling ng belongingness. Don't get me wrong, hindi mo naman ipopost yan at pagieffortan na itry lahat ng filters ng instagram kung ayaw mong ilike ng iba diba?
Kahit mga Kristyano na, may ganito pa ding feeling. "Lord, sabi mo, fearfully and wonderfully made ako. Pero bakit pagbukas ko ng TV, mas-cute pa din sila? Bakit hindi swak ang nakikita ko sa sinasabi Mo?" Hanggang sa manlumo na sa kalungkutan, kumain ng papaitan at makaisip ng paraan para i-at-ease ang sarili. Paano? magseselfie. Pagmaraming likes, ibigsabihin, nakakuha ng maraming approval. Feeling complete na.
Hindi naman kaiba ang henerasyon natin sa mga nauna. Ilang libong taon lang ang nakaraan, may ganiyang kwentong nangyari. Natukso siya ng isang serpent sa puno. Oo, tama. Si Eba. Dahil alam natin ang ending, feeling natin, masmatalino tayo sa kaniya. Pero ano nga ba ang position niya?
Ang sabi ni God sa tao, created in His own IMAGE siya. Very good pa ngang naturingan kumpara sa ibang nilikha. Kaya lang, nung minsang natambay siya don sa may puno sa gitna, tinukso siya ng "You will be like God knowing good and evil...".. Sa isip ni Eba,
"Bakit ganito yung sinasabi ni Satan? Na parang there's more behind sa mga sinasabi niya? Feeling ko tuloy, incomplete kami. Bakit parang may tinatago samin si God at parang hindi ko Siya mapagkakatiwalaan? at bakit ipinagbabawal pa Niya ito? " Kaya naniwala siya kay Satan. Inisip niya na iyon na ang makakapag-pakumpleto sa kaniya.
"Di ka naman mamamatay", pangako pa ng bagong kaibigan.
Binigyan niya si Adan, "Eto din ang makakapagpa-kumpleto sa pagkatao mo, Honey". Pero na-wow-mali sila. Imbis na makapag-pa-kumpleto, natagpuan pa nila ang sariling hubad. Nainsecure. Nahiya..
Biglang nagkaroon ng patahian ng dahon sa Eden. Kung dati, no shame sila kahit wala silang damit. Ngayon hindi na. Kumbaga sa present time, kahit na panget ka sa group picture or profile pic mo ay hindi ka mahihiya. Keribells lang. Pero dahil ganoon ang nangyari, kailangan mong itago yung mga insecurities mo. Dapat tamang anggulo at wag kang lalabas na panget. Kundi shame on you. Minsan, kailangan pa nating laitin ang ibang kapwa para lamang mas maemphasize ang kapintasan nila kesa sa atin. Saklap noh? Pero katulad ng dahon na biodegradable, hindi din permanent ang mga cover ups ng mga tao to feel liked and approved. At the end of the day, kung incomplete ka, incomplete ka pa din.
Unang utos pa lang sa kanila, epic fail na. Dahil ilang araw pa lang ang mundo, pwede siguro na irestart na lang ng Diyos ang lahat. O di kaya gumawa ng buhay sa Mars at hayaan na lang si Adam and Eve na magtahi araw araw. Disobedient naman sila eh. Pero hindi ganoon ang ginawa ni God. Hinanap Niya sila at binigyan ng permanenteng damit. Yun ang naabutang grace ni Adam and Eve and the rest is history.
Iba satin. Naabutan natin si Jesus. Para sa iba, passport lang Siya sa langit or para may mai-celebrate sa Christmas. Pero hindi lang iyon ang dala Niya. Yung desires na hinahanap natin sa mundo ay binigay ni God sa pamamagitan ng kaniyang Anak. Sabi niya "Ito (Jesus) ang ultimate na pagpapakita ko sa inyo ng attention Ko, ng pagmamahal Ko at approval". Binigyan Niya din tayo ng belongingness o karapatang matawag na anak dahil kay Hesus. Dahil sa Kaniya, ay naging malinis at kumpleto din tayo. Eto pa:
"Anak, kahit na ireject ka ng mundo, tandaan mo, dahil kay Kristo, you are complete and you are so loved. Kung nilikha kitang ganiyan, tiwala lang. Ako ang ultimate creative at ultimate creator. Sa mga mata ko, You are fearfully and wonderfully made. Ikaw lang ang nilikha Kong ganyan. Isa ka lang at hindi ako naglika ng katulad mo noon, ngayon o bukas. Hindi mo kailangang maghabol, mapagod, magkumpara o makipag-kumpitensiya. Madami pa Akong plano sa iyo. Wag kang magpapatalo sa kalaban, sinisira ka lang niyan. One day, magkikita tayo face to face. Kung anong sasabihin Ko sa iyo, iyon ang pinakamahalaga at pinaka-totoo".
Iyak ako ng iyak sa katotohanang ito. Once, nabiktima din ako ni Satan na panira ng buhay. Naging agent din niya ako sa pambubully ng ibang tao dahil sobrang low ang self esteem ko. Pero dahil tinama ni Lord ang lahat, binago Niya din ang tingin ko pati sa ibang tao. Naging secured ako sa Panginoon.
Kung napapagod ka na at gusto mo nang hubarin ang insecurities mo, siguro'y makatutulong na damhin mo itong kanta. Pakinggan mo na as if si Lord ang nagsasabi sa iyo.
http://www.youtube.com/
Tandaan, You are complete and you are so loved.
Galing Gera
Galing Gera
Isang buong linggong nakalipas. Sobrang bangag ako sa alalahanin. Kakapasok ko palang sa isang bago pero pamilyar na project. Puro research. Kailangan, mapagana ko itong feature ng mobile app kahit na hindi ko naman talaga alam kung anong gagawin.
Pagumuuwi ako, hindi na ko nakakakita ng mga tao. Pati pamilya ko, di ko na naabutang gising. Habang natutulog ako, pasan ko pa sa isip kung paanong gagawin. Hindi matahimik ang isip ko. Patuloy na naghahanap ng solusyon sa problema. Pag-gising ko, tila may mabigat na krus na nakapatong sa akin. Kung pwede lang sana pahabain pa ang tulog. Bago ako bumangon, mararamdaman ko nang luha ko sa aking pisngi. Paulit ulit na binubulong sa Panginoon, "tulungan Niyo po ako".
Maiisip kong napakadami ko nang beses na ginawa ang lahat halos nang solusyon na naisip ko at walang nangyayari. Sinisigawan ako ng kaaway, "Di mo yan kaya!!!".. ang malala pa, "di ka naman naririnig ng Diyos mo! hello? program kaya yan?!" Pagnaiisip ko 'to, napapabuntong-hininga na lang ako at sinasabing "Hindi yan totoo!" Kahit na hindi ko naman talaga alam kung anong mangyayari. Pero sa araw araw na iyon, nagpatuloy ako, nagtiwala at umasa.
Ngunit sa limang araw na tila nasa wilderness ako't walang direction, ay napakadami kong namang natutunan:
Una, God is in doing something in you.
May mga paghuhulma na ginagawa sa atin si Lord. Hindi Siya limitado sa loob ng simbahan. Pati sa opisina o sa ikswelahan. Tinuturaun niya tayo ng mga bagay na magshe-shape sa pagkatao at paniniwala natin.
Alam ni God ang ginagawa niya. Kung alam mong may direction o purpose na binibigay sa iyo si Lord, magtiwala ka, "And we know that all things work together for good for those who love God, who are called according to his purpose." (Romans 8:28 NET). Hindi ito limitado sa mga Pastor lamang o mangagawa sa simbahan, para ito sa mga tinawag Niya upang mantyahan ang mundo.
Kapag nauunahan tayo ng takot dahil hindi natin alam ang maaring mangyari, hindi tayo yung nagiging kung sino mang gusto niyang maging tayo. Parang lobo na kulang sa hipan dahil nakakatakot na kapag pinahangin ito ng malaki ay baka pumutok. Pero hindi ba, yung mga malalaking lobo ang mas kinatutuwaan natin? Dahil sila ay naistretch at naganap sa kanila kung gaano kalaki dapat sila.
Pangalawa, God is increasing our XP level
Nilikha tayo ni Lord hindi lamang para magexist dito sa mundo at mabuhay ng masaya. May mga panahon na kailangan Niya tayong i-istretch. Kahit ikaw pa ang pinakamagaling, kailangan mo pa din na magstretch. Kapag hindi tayo nagstrecth, ay hindi natin maabot ang mga pangarap Niyang binigay sa atin at mananatili lamang tayo kung nasaan tayo.
Pangatlo, Unlimited ang Supply ni Lord ng Pag-asa
Umaagaw ng atensyon ang pag-aalala sa akin sa buong linggo. Pero ang maliliit na sinag ng pag-asa na galing sa kaniya ay ang nagsilbing pahingahan ko at lakas. "My flesh and heart failed, but God is the strength of my heart and my reward forever." (Psalms 73:26 LEB). May mga araw na pagod na pagod na ko at umuwi sa bahay na namamanhid na ang mga paa. Pero hangga't ang Diyos ang nagpapaandar ng mundo, palaging may pag-asa. Kapag naaalala kong kontrolado Niya at maari ko siyang pagkatiwalaan ang lahat ay napapalagay ako.
Pang-apat, Wag matakot
"Do not be afraid of them, for I am with you and will rescue you,” declares the Lord." (Jeremiah 1:8 NIV). Mahirap maniwala sa mga nakasulat lamang kapag nasa gitna ka ng problema. Madaling sabihuin. Mahirap gawin. Pero lalu ko Siyang nakilala noong pinatunayan Niya na hindi Niya ako iiwan.
Pang-lima, Ang tamis ng tagumpay ay pinakamasarap kapag galing sa pinakamadugong gera.
Worth it ba lahat ng pagod at sakit sa puso? Oo! Kung hindi ko naranasan ang mga iyon ay hindi ko makikilala ng lubos ang aking Tagapag-Ligtas. Kung hindi ko naranasan ang madilim na paligid ay hindi ko malalaman na may liwanag Siyang binibigay. Faith stretching, ika nga.
Punong puno man ang buhay ng hirap, hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa. Ang mga luha at pagod ay may ibubunga din. Kapag hindi mo na alam kung anong gagawin, tandaang may Diyos na higit na nakakaalam ng lahat. Ibulong sa Kaniya lahat ng takot at pangamba. Kahit kailan, hindi Siya magpapabaya.
Isang buong linggong nakalipas. Sobrang bangag ako sa alalahanin. Kakapasok ko palang sa isang bago pero pamilyar na project. Puro research. Kailangan, mapagana ko itong feature ng mobile app kahit na hindi ko naman talaga alam kung anong gagawin.
Pagumuuwi ako, hindi na ko nakakakita ng mga tao. Pati pamilya ko, di ko na naabutang gising. Habang natutulog ako, pasan ko pa sa isip kung paanong gagawin. Hindi matahimik ang isip ko. Patuloy na naghahanap ng solusyon sa problema. Pag-gising ko, tila may mabigat na krus na nakapatong sa akin. Kung pwede lang sana pahabain pa ang tulog. Bago ako bumangon, mararamdaman ko nang luha ko sa aking pisngi. Paulit ulit na binubulong sa Panginoon, "tulungan Niyo po ako".
Maiisip kong napakadami ko nang beses na ginawa ang lahat halos nang solusyon na naisip ko at walang nangyayari. Sinisigawan ako ng kaaway, "Di mo yan kaya!!!".. ang malala pa, "di ka naman naririnig ng Diyos mo! hello? program kaya yan?!" Pagnaiisip ko 'to, napapabuntong-hininga na lang ako at sinasabing "Hindi yan totoo!" Kahit na hindi ko naman talaga alam kung anong mangyayari. Pero sa araw araw na iyon, nagpatuloy ako, nagtiwala at umasa.
Ngunit sa limang araw na tila nasa wilderness ako't walang direction, ay napakadami kong namang natutunan:
Una, God is in doing something in you.
May mga paghuhulma na ginagawa sa atin si Lord. Hindi Siya limitado sa loob ng simbahan. Pati sa opisina o sa ikswelahan. Tinuturaun niya tayo ng mga bagay na magshe-shape sa pagkatao at paniniwala natin.
Alam ni God ang ginagawa niya. Kung alam mong may direction o purpose na binibigay sa iyo si Lord, magtiwala ka, "And we know that all things work together for good for those who love God, who are called according to his purpose." (Romans 8:28 NET). Hindi ito limitado sa mga Pastor lamang o mangagawa sa simbahan, para ito sa mga tinawag Niya upang mantyahan ang mundo.
Kapag nauunahan tayo ng takot dahil hindi natin alam ang maaring mangyari, hindi tayo yung nagiging kung sino mang gusto niyang maging tayo. Parang lobo na kulang sa hipan dahil nakakatakot na kapag pinahangin ito ng malaki ay baka pumutok. Pero hindi ba, yung mga malalaking lobo ang mas kinatutuwaan natin? Dahil sila ay naistretch at naganap sa kanila kung gaano kalaki dapat sila.
Pangalawa, God is increasing our XP level
Nilikha tayo ni Lord hindi lamang para magexist dito sa mundo at mabuhay ng masaya. May mga panahon na kailangan Niya tayong i-istretch. Kahit ikaw pa ang pinakamagaling, kailangan mo pa din na magstretch. Kapag hindi tayo nagstrecth, ay hindi natin maabot ang mga pangarap Niyang binigay sa atin at mananatili lamang tayo kung nasaan tayo.
Pangatlo, Unlimited ang Supply ni Lord ng Pag-asa
Umaagaw ng atensyon ang pag-aalala sa akin sa buong linggo. Pero ang maliliit na sinag ng pag-asa na galing sa kaniya ay ang nagsilbing pahingahan ko at lakas. "My flesh and heart failed, but God is the strength of my heart and my reward forever." (Psalms 73:26 LEB). May mga araw na pagod na pagod na ko at umuwi sa bahay na namamanhid na ang mga paa. Pero hangga't ang Diyos ang nagpapaandar ng mundo, palaging may pag-asa. Kapag naaalala kong kontrolado Niya at maari ko siyang pagkatiwalaan ang lahat ay napapalagay ako.
Pang-apat, Wag matakot
"Do not be afraid of them, for I am with you and will rescue you,” declares the Lord." (Jeremiah 1:8 NIV). Mahirap maniwala sa mga nakasulat lamang kapag nasa gitna ka ng problema. Madaling sabihuin. Mahirap gawin. Pero lalu ko Siyang nakilala noong pinatunayan Niya na hindi Niya ako iiwan.
Pang-lima, Ang tamis ng tagumpay ay pinakamasarap kapag galing sa pinakamadugong gera.
Worth it ba lahat ng pagod at sakit sa puso? Oo! Kung hindi ko naranasan ang mga iyon ay hindi ko makikilala ng lubos ang aking Tagapag-Ligtas. Kung hindi ko naranasan ang madilim na paligid ay hindi ko malalaman na may liwanag Siyang binibigay. Faith stretching, ika nga.
Punong puno man ang buhay ng hirap, hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa. Ang mga luha at pagod ay may ibubunga din. Kapag hindi mo na alam kung anong gagawin, tandaang may Diyos na higit na nakakaalam ng lahat. Ibulong sa Kaniya lahat ng takot at pangamba. Kahit kailan, hindi Siya magpapabaya.
