Prisoner's Free

Siguro nga , ang pinakamasakit na na nagawa ng estudyante sa kanyang guro ay mangodigo, mangopya o mandaya sa kahit ano mang exam.

 

Kanina ay wala kaming subject sa OS, naabutan ko pang gumagawa ng assigment ang ilan kong mga friends sa kani-kanilang upuan. Ayon, may source sila ng sagot ng teacher namin sa naturang assignment, galing sa ibang section. Natural, cheating yon. Ibang iba yon sa original nilang answer. Masakit nga.. oo.. hindi dhil nataasan nila ako o dahil naperfect nila ung assignment kea ako naiinis.. pero alam mo yon, dinaya kasi nila. niloloko lang nila ang mga sarili nila.. Eh sa sama ko [dhil tao lang naman ako], mejo napamukha ko sa katabi ko na perfect siya dahil sa kopya lang yon.

Ayon, napatunayan rin siguro ng quiz kanina. Biglaang nagbigay si Mam ng quiz. Syempre, pag di mo alam ung gagawin mo, dahil hindi mo naman prinactice ung assigment mo, mahihirapan ka.

Hindi ko alam kung anong result ng quiz ko dun. Basta, I did my best. my best, not my teacher's best. [Sorry classmates]

Ayon, kanina, sa programming namin sa FIleOrg, naghanda ng activity si Mam [prof ko], ayon..kung tutuusin ay di ko naman magagawa yon dahil nageerror at hindi ko kabisado ng gaano ung codes na ginamit ko last sem sa aming SAD. pero sa tulong ni God, ilang click lang at mga  type sa keyboard.. ayon, nasagutan.

nakakatuwang isipin na nirerewardan ni God ang kaniyang mga anak in simple ways na nagproprovide Siya ng wisdom para sa mga ito. Hindi niya ito pinababayaan o something.

Nakatuwa. ang sarap maawardan ng Integrity Award. Yung feeling mo, malinis ung papel mo sa harap ni Lord. at hindi sa harap ng tao..

 

Sweet!

Once again, I've seen these beautiful stars from the heavens. It's been years since the last time I looked up and appreciate them. Before, when I'm on my way home, I'll just went on walking, sometimes my eyes closed or my head down because I''m tired. Gladly, I have time to see those stars again.

yehey!

natapos na rin tong sem na toh..
parang kelan lang .. nung nagyeyell kami ng barkada..

'Anong tawag sa 'tin??'.... "JUNIORS!"
.... tapos na ang mga cx-cx31 na yan! cx32 na!

papasa yaN! (Si God pa! kelan ba Niya ko iniwan?)

Anyway, binabati ko ang sambayanang Hopia, maging ang mga college friends at batchmates sa T.I.P. na nakapasa sa SAD003 (Systems Analysis and Design) at sa mga papasa na magdedefense pa lang bukas, although nakakalungkot o nakakaconsexa dahil may naiwan kaming isa.. =(.. feel guilty talga.
ayon.


happy next sem!! gastos na naman ito!

This may caught your attention. "Anu un? Anung Kristiano lang?" Well, it is the the greatest bilin that my brother

told me before he went to Cagayan and I just want to elaborate it and share this things to you.

Generally, Chistian men and women who tend to follow the "rule"( of the greatest Love Letter (Word of God, Bible)

)find their love lives too difficult. Well, this could have add to that. (hehe! joke). The world already said "wag

mong hanapin ang pag-ibig, darating yan.." Well, I can say, that "sa 10 mali ng mundo, may isa ring tumama. hihihi".

O off course. The long wait is already there. But, we, like volcanoes are active and is always ready to errupt/fall.

(wuu.. makakakita ka lang ng maganda/pogi sa jeep, pwede na!).

I'll tell you that you should stop your search in love. "HUH??" You should focus preparing yourself. It's not really

on finding the right one, but really being the right one. You should see and ask your self, "Would me marry me?" or

are you prepared enough to be. Be the be. Love isn't love when you just think if that one is the right one for you.

Love is love when you taught that you can be the one and you have all it takes to offer her/him. You shouldn't think

only of the benefits you can get from him but the things that he can get from you. Love is not to yourself because

if it is, it's not love, it's infatuation.

Is she/Is he? How can I know?


The Scipture has told us as well as the pastors to settle for Christians too. so, happen that the local churches has

too many visitors every sunday because of the 'Simbang Ligaw" or the "Evange-ligaw". The strategy of these pasaways

is that they're going to invite their to-be-girlfriend/boyfriend to church. The guy/girl got to be "converted".

Then, the to-be-girlfriend/boyfriend will now be girlfriend/boyfriend. Well, I know that in the minds of the

pastors, they're saying, "Style niyo, bulok" (I am now imagining our head pastor saying that. Hehe"). Is it really

right? And when church leaders came ask them, "Krisitano ba?" at ang sagot ng mga !@#$%, "Opo"". Haay nako!


First, you should ask if he/she is a commited Christian. Hindi yung KRISTIYANON lang You shouldn't settle only for a

church goer/attender. You should go for people like ahm.. I think chris Tomlin, Kristian Stanfill, David crowder,

and if you think that you're as lucky as Shelley, you go for Louie Giglio (hehehe). You settle for someone,

specially if you're a girl, who will lead or push you to God. Someone who will help you to grow. But, thou shall not

focus only for those who's always on the stage of the church. You should see if their lives and love of God worked

too. You kn ow what I mean.

Then, you check his social life. of how he interact with his friends, of his mom, dad, helper, pet and even to the

unfortunates. Because, chances are, if there's already relationship between you and him, specially if you're already

married, the worst that he can do to the those people, stated above, is also the worst thing that he can do to you.

Then you should stop. Is there any chances that God had given you or the both of you to got to know each other. For

as we know, this relationships, starts with friendships, you know, friends know about each other that much. How do

you know about him? Just like an avid fan memorizing every detai of their star.

When you already got to know him/her, you pray if it is His (God) willing that leads you and him/her together. If

there are chances that God is giving you to be with him/her. If there are chances for the both of you to come

together and grow in God. Sweeter, if he/she is praying for you too. Of course, if it is His will, it's mutual.

Then, if it is really His will, paburger ka naman! It's the emotions, the feelings will come after. Then, you want

him/her to see na everyday. Uuuy!

Want to have a greater love story? Ask the Author of Love. Also, you should befriend and be inlove first with the

AUTHOR or LOVE. Seek ye first God, and all these things shall be added unto you. Love life could never be love and

life at all if there's no Jesus Chist who gave his love for life. Gets? Also, how can you know if it's God's leading

if you're not close with God, right?

Ayon, i just want to end this in tagalog, nose bleed na ko! Sana, nawa'y makatulong ako sa inyo at napahirap ko ang

inyong buhay. Lack Good Luck!

Ano? Kristiano Lang? Baka ikaw rin, Kristiano ka lang rin?

God Bless brothers and sisters.

haaay..
andito ako ngayon sa aming church sa Marikina.. habang nagmimiting ang board sa loob, kasama ng kapatid ko. Ako naman, eto nag-eenjoy sa libreng internet at sa mag pagkaing dumarating naman.

Ilang taon na rin ang nakakalipas nang umalis si Kuya sa bahay. Pinalayas siya ni Ina para maging independent at matuto nang mabuhay magisa. Pero wala naman akong maxadong pakialam sa kaniya. Hindi naman kasi kami close

Ilang buwan na ring nakakaraan ng magsabi siya, si Diko na baka lilipat na sya sa Paranaque para doon na magpastor. hindi ko alam, parang ayoko. Naiyak pa nga ko sa bus non dahil .. di ko alam, marahil hindi ko naman inaasahan na pagkatapos niyang grumadwate ay aalis na xa sa church.

Makaraan ang ilang buwan. Nagbago rin ang ihip ng hangin. Hindi na raw siya sa Paranaque. Sa Cagayan na siya. Masmalayo. Masmalaki ang chance na hindi ko na siya makikita ng 2 taon. (awch! masakit na ang wrist ko.. baks maglock ito,, at magka-carpal tunnel syndrome pa ko)... hindi naman sa pinagdadamot ko siya kay Lord.. wala lang.. nakakamiss lang.

Minsan, naiisp ko kung aalis na siya. Wala na yung taong magdadaldal ng kanyang lovelife at iba't ibang bagay na makakapagpaklilg, makakapagalab ng passion nya kay Lord at kung anu-ano pang common interest namin. Haay. Hindi ko na makkita yung taong wala nang ginawa kundi magbantay at magdisciple sakin. Hindi ko nga alam kung baket bigla na lang kaming naging close nung kapatid kong yon. Haay... siguro nga, dahil sa ministry.
Ang hirap din pala nun ano? Wala nang mag-aayos ng computer pagnasira. Wala nang katuwang sa paghuhugas ng plato. Wala nang magkwekwento tungkol sa special someone niyang si Jesus.
Pero ganun talaga. May mga bagay este tao na kailangan nating i-give up para sa Glory ni God. Magkapatid pa rin naman kami kahit anong mangyari. Ika nga, "text text na lang". Haay.
Sa sabado ata, aalis niya siya, papuntang Cagayan.
Haay.
kaya sa mga nakakabasan nito.
Sana, iappreciate nyo (shocks! naiiyak ako) ang mga kuya niyo. Pastor man sila o hindi. Kapatid pa rin sila. Magkakaroon man tayo ng iba't ibang families sa future.. Kapatid pa rin sila.. Pagdating sa langit, lalo ng kapatid sila.. hehehe. ayon lang ang masha-share ko ngayong araw.
Maraming Salamat!

cont.. September 06 2008
Ayan.. nabalik na rin ako dito. Sa kasalukuyan ako'y nakadapa rito sa sala. Sa harap ng aking bagong laptop. heheh..
Asan na nga ba tayo sa ating pinagkwekwentuhan?? Ah.. ayon! Ah.. yuon araw na yon na parang nahophopeless na talaga ako kung ano na ang mangyayari sa aming system. Tama nga kaya ang pagkakasunod-sunod ng mga nailagay ko rito?
Anyway, napakahirap para sa isang estudyanteng IT ang sitwasyong iyon. Halos naihanda na namin ang mga sapat na pangangailangan para sa aming project. Pero ayon, wala kaming mapagkuhaan ng computer/laptop para makapagpresent. Halos gusto ko na ngang sumuko pero hindi ko pwedeng ipakita sa mga kasama ko na nawawalan na ako ng pag-asa. Symepre, dahil ako ang programmer nila, na parang doctor na sabihing wala ng pag-asang mabuhay ang pasyente. Ang lungkot non diba? Pero sabi ko sa sarili ko, " Eh ano naman kung babagsak ako? Hindi naman ako mamamatay o itatakwil ng mga magulang ko, sa katunayan, mas mahalaga pa nga sa akin kung magkakaroon ng turning point ang buhay ko, masmabuti nang tumungo na ako sa ibang daan. baka tinatawag na ko ni Lord." Madalas ring marinig ng mga kaibigan ko mula sa kin na "Handa na 'kong bumagsak. May Bible school naman".. Alam ko naman ang kung Sino ang nagmamane-obra o nagmamaneho ng buhay ko. Ginawa ko naman ang lahat. Ginawa ko para sa Kaniya. (nakakainis ang mga daga. Napaplingon tuloy ako sa may System Unit namin dahil doon sila mahilig maglaro. baka matanggal yung mga kable ng computer. Wala pa namang chassis ang computer namin). Ilang oras lang din ang nakaraan. SAD na or system analysis and design na ang subject namin. Sabi ko, bahala na. Kung hindi ako papasok ay malamang, babagsak ako ng tuluyan. Minsan, sa kakapalan ng mukha, sabi ko sa kabarkada ko, Pag ako, binagsak ni Ma'am, nako! magtataka ang mga taO. sasabihin nila.. "Si Fortaleza at si Paras(bestfriend), binagsak mo!? Huh?!" .. isang pampalubag-loob lang.Nang makapasok na kami ng room. Ilang minuto pa ng kwentuhan ang aming ginawa dahil wala pa ang aming mahal na guro. Kaya may panahon pa para magpa-banjing banjing. Kaya yon., nang pumasok siya sa room ay bigla akong nagulantang, kinabahan at umasang babagsak na kami. Sinabi na niya ang mga nakapag-defense na. Sa hindi ko inaasahan ay tinawag nia ang aming pangalan! Sa isip ko, kaya siguro kami tinawag nito ni Mam ay dahil naka-isa na kaming defense. Ok lang na 70 na yong isa. Pag-katapos ngg subject ay hindi ko na alam ang aking gagawin dahil sa bagong laptop ang sa isip ko'y namumutawi. medyo nabitin kasi ang pagbili nito dahil hindi dala ni mama ang card. matapos non ay pinapirma namin sa aming guro ang aming Endorsement Letter at pinasa sa Department chair upang magpagawa. Nakita namin ang isa naming panel na nagsabi sa amin na bumalik na lang kami sa ibang araw para ipagpatuloy ang defense. Hinarap niya kami. "Nakita ko na ang program niyo. Grinade-an ko na kayo! I think 90-91". Sa sobra kong tuwa ay nagtatatalon ako at hinanap ang isa naming kagroup na nasa 4th floor ng building na iyon. Kitang kita ko siya mula sa labas at tinawag ko siya sa taas... "Beeert!, nagrad-an na pala tayo ni Mam! 90-91" ... haha.. rinig pa ng buong bayan.
Ayon lang ang istorya ng initial defense namin. Matpos ang hapong iyon. Pinagtatanong si Paras ng aming mga klasmates, magdedefense na kayo?
sige, hanggang sa susunod na kwentong SAD ulet. Sana, makapasa kami. Depende kasi kay God yon.
>> rigel

Haay. ilang araw lang simula nung pumasok kami ng Prelim. Ngayon, Finals na. ilang mga araw na sobrang nalurkey ako dahil hindi ko na alam ang gagawin dahil sabay sabay ang defense, ang exams tapos, nawalan pa ng pasok kaya nawala ng momentum sa pag-aaral at pagrereview.

Ilang exams na nga ba ang nakuha ko ng hindi nagrereview?
malamang, hindi maganda ang resulta ng mga yon.
ang hirap talga.
sabayan pa ng mga teachers na hindi maxadong pumasok no'n dahil sa kani-kanilang mga rason. magagawa ko ba??
sabi nga nila..
Studyante daw kami at obligaxon naming mag-aral.
sila ba, hindi nila obligaxong pumasok?

Noong nakaraang linggo, nagsimula kaming magdefense para sa aming mahiwagang Sales Mangement System. Ayon, sinabihan kami ng aming mahal na panelista na bumalik sa susunod na araw o linggo para ipakita ang sales reports, pag hindi namin nagawa yon ay hindi niya raw kami bibigyan ng score.
Dumaan ang ilang araw. Sa sobra kong pagkainis ay binura kong lahat ang Data Environment ng aming system. Wala mang magagawa ay inulit naming ito lahat. Ang saya noh? Well, masaabi ko namang naimpruv iyon. Yun nga lang, kailangan kong ulitin pati ang suppliers at kung ano-ano pa, sa halip na gawin nang diretso ang reports. Ilang araw ang nasayang at hindi kami nakapagdefense, dumaan ang monday, tuesday.. tuesday.

Tuesday, sinabihan kami ng aming guro na wala pa raw nagbibigay sa kaniyang mga form na nagpapatunay na may nagdefense na. Ni ang aming documentation ay hindi pa namin naipapasa. Hindi namin iyon mapasa dahil kailangan pa itong basahin ng aming panelist.

Pagkatapos ng subject na yon ay dali dali kaming tumungo sa Photocopier para ipapotocopy ang documentation. sabay bigay kay Mam ng Envelop at sinabing "Atleast, may Documentation kayo"...

nawawalan na ng pag-asa ang kasama ko. Hindi ko na rin alam ang gagawin. Basta, alam ko, tinuturo ni Lord ang daan kung saan dapat pumunta. Hanggang nakarating kami sa Laboratory. at nakakita kami ng Prof..

(continuation, pinapatulog na ko ni Mama, bibilihan kya niya ko ng Laptop bukas?.. ikwekwento ko na lang sa inyo)

I have a friendShe's really close to meWe send letters every mondayI met her in schoolShe's nicebut i really thought at first that .. (nosebleed na to).. hindi kami magiging close.pero ngayon.ang saya.haay.. tHankfUl ako kay Lord dahil may nageexist na tulad niyana friend ko..misan, my times na feeling komagisa lang ako at walang makausaptapos yon, sinesend xa ni God for me.Astig talga xa.mabaet pa..akala ko nga..mag-gugudbyes na kamihehepero yunnaging close lang naman kamidahil don sa isa naming friend (ahem! friend daw)na..na..amin na lang yon..haay..i'l make more kwento sooon..ngayon, walang pasokbecause it's national heros dayand today is monday, our letter dayso, i'm expecting to see herand exchange letters!